Het Cass rapport dringt in Nederland nog niet door

Mag je in Nederland in het openbaar zeggen dat er biologisch verschil is tussen mannen en vrouwen, en dat het goed is dat daar in de wet en de medische zorg rekening mee wordt gehouden? Je zou denken dat dat moet kunnen, maar toen Gendertwijfel in de zomer van 2022 campagne voerde met “De nieuwe transgenderwet raakt iedereen!” werd er op hoge toon schande geroepen en geëist dat de geldschieters zich bekend zouden maken. Ook nu weer worden de critici van de transgenderwet in de serieuze media met hoon overladen.

De transgenderwet zou eigenlijk genderwet moeten heten, want het behelst een voorstel om in de wet biologisch geslacht (iets objectiefs) te vervangen door zelfgevoelde genderidentiteit (iets subjectiefs). Die wet geldt niet alleen voor transgenders, maar voor ons allemaal. Lex uno ore omnes alloquitur. Dat is Latijn, het het betekent: de wet spreekt voor allen uit één mond. Als die wet er komt, dan kan iedereen zijn geslachtsregistratie laten veranderen, en voortaan de rechten opeisen die gelden voor het ander geslacht. Dus hoezo transgenderwet?

Als je bezwaar aantekent tegen dit flutvoorstel, dan kun je in de Volkskrant lezen dat je fout zit: “Transgenders mogen niet ook nog eens slachtoffer worden van cultuuroorlog of symboolpolitiek.” Het kwalijke aan het verdachtmaken van de critici is de impliciete veronderstelling dat het bij die kritiek zou gaan om iets laakbaars, om discriminatie of belediging. Dat is onzin, want met zeggen dat er biologisch verschil is tussen mannen en vrouwen beledig of discrimineer je echt helemaal niemand. Dat biologische verschil is er gewoon.

Toen men mij destijds vroeg waar het geld voor de Gendertwijfel campagne vandaan kwam heb ik - naar waarheid - geantwoord dat ik dat niet wist, maar dat ik me wel heel goed kon voorstellen dat de geldschieters liever anoniem wensten te blijven. Het vergt - helaas - een zeker lef om in het openbaar een afwijkende mening te verkondigen in de gender kwestie. Het kan je zomaar je baan kosten, je bedrijf kan worden kapotgemaakt door activisten, je kunt je bankrekening kwijtraken, je column in de krant kan je worden afgepakt, je subsidie kan worden stopgezet, je musical wordt niet uitgevoerd, je kunt door je universiteitsbestuur worden gekapitteld. Dat methodologen alleen anoniem wilden meedoen aan een kritische uitzending van Zembla over de genderzorg in Nederland was niet voor niets. Zembla twitterde:

Tijdens ons onderzoek bleek dat kritische wetenschappers bang zijn om zich uit te laten over het ontbreken van bewijs voor transgender behandelingen. De Britse rapporteur hierover: “Er zijn maar weinig andere gebieden in de gezondheidszorg waar professionals zo bang zijn om hun mening openlijk te bespreken, waar mensen worden belasterd op sociale media… Dit moet stoppen.” Kijk de uitzending terug: hier

Omdat ik met pensioen ben kunnen de genderactivisten me niets maken, maar hoogleraren zoals Kathleen Stock en Jo Phoenix in GB zijn door activisten weggepest van hun posities aan de universiteit, vanwege hun genderkritische standpunten. Schrijfster Jo Rowling wordt voortdurend belasterd, getreiterd en bedreigd omdat ze opkomt voor de sekse-gebaseerde rechten van vrouwen. Nederlandse kwaliteitskranten zoals de NRC en de Volkskrant doen vrolijk mee aan de laster.

Intussen geeft het Cass rapport de critici volledig gelijk: de wetenschappelijke evidentie voor “gender bevestingende zorg” ontbreekt, en er heerst in dit debat een toxische cultuur waarbij zorgverleners met twijfels monddood worden gemaakt. Lisa van Ginneken mag dan nog steeds beweren dat “de wetenschap duidelijk is”, maar wie het Cass rapport (hier te vinden) leest krijgt al gauw door dat dit volstrekt onjuist is. Mensen die hier al langer over hebben nagedacht wisten dit trouwens al geruime tijd.

Van mij mogen de genderfilosofen hier helemaal over denken zoals ze willen, en mogen ze dat overal van de daken schreeuwen. Wat ze niet mogen doen is het monopolie op de openbare ruimte opeisen. De redelijkheid gebiedt dat ze mensen die er anders over denken niet gaan beschuldigen van “discriminatie, belediging en geweld”.

We hoeven geen respect te hebben voor de inhoud van wat de ander zegt. Iedereen mag vinden wat hij/zij/x wil van wat ik zeg. Wat ik van de ander vraag is respect voor mijn recht om me in de openbare ruimte uit te spreken over sekse en gender. Ook als ik daar dingen over zeg die hem/haar/x totaal niet bevallen. Daarom was het misbaar dat er destijds werd gemaakt over de Gendertwijfel campagne ongepast. Daarom is actievoeren tegen mensen die bedenkingen hebben bij de genderbevestigende zorg in Nederland ongepast.

Ik beledig niemand door te zeggen dat er biologisch verschil is tussen mannen en vrouwen, dat mensen niet echt van biologisch geslacht kunnen veranderen, en dat bij het borgen van de rechten van transgenders terdege rekening moet worden gehouden met de sekse-gebaseerde rechten van vrouwen en meisjes. Dat is de kern van het Gendertwijfel manifest, en daar sta ik nog steeds achter.

Intussen laat de Nederlandse serieuze journalistiek het behoorlijk afweten. Zijn er al gesprekken aangevraagd met de Nederlandse bedenkers van het Dutch protocol, de genderzorgers van VUAMC? Vandaag hebben ze eindelijk iets van zich laten horen, maar de reactie is eerlijk gezegd precies zoals ik had verwacht. Ze zetten hun hakken in het zand. Lees maar hier. Uit de eerste alinea:

Veel van wat Cass rapporteert is al jaren de praktijk in Nederland.

De teneur is verder: wij doen alles goed, maar we hebben wel meer geld nodig voor onderzoek. Zowel bij het eerste als bij het tweede kun je vraagtekens zetten. Wat het eerste betreft zou je kunnen denken dat er wel iets dieper mag worden nagedacht over de methodologische kritiek uit het Cass rapport. Wat het tweede betreft kun je je afvragen of wetenschappelijk onderzoek ooit bedoeld kan zijn om een praktijk die niet empirisch is onderbouwd achteraf van een fundament te voorzien.

Hilary Cass constateert dat de grote toename aan aanmeldingen voor genderzorg iets te maken zou kunnen hebben met ideologische beïnvloeding, maar die constatering is aan de Nederlandse genderzorgers totaal niet besteed. Die vragen juist om meer geld en meer voorzieningen om de toevloed aan te kunnen. Want met de wetenschappelijke basis is niets mis:

Amsterdam UMC is het met de conclusie dat er onvoldoende wetenschappelijk bewijs is voor het gebruik van puberteitsremmers, niet eens.

En even verderop:

In Nederland is er altijd een zeer sterke koppeling geweest tussen zorg en wetenschap in de transgenderzorg aan jongeren: transgenderzorg wordt steeds geoptimaliseerd op basis van uitkomsten van (lopend) onderzoek aan de academische centra.

De respons eindigt met:

Amsterdam UMC roept dan ook op om in Nederland het debat rondom transgenderzorg aan jongeren te voeren met nuance en zorgvuldigheid. Dezelfde zorgvuldigheid en nuance waarmee momenteel zorg wordt geboden in Nederland.

Kortom, de teneur van de reactie is: wij doen alles goed, en bij ons hoeft er niets te veranderen. We hebben alleen meer geld nodig. Vingers in de oren, en heel hard ‘na nana nana’ zingen. En iedereen die daar wat van zegt kan te horen krijgen dat hij bijdraagt aan het ‘toenemende polariserende klimaat’ hier in Nederland.

De meest diepgravende Nederlandse bespreking van het Cass rapport die ik tot nu toe heb gezien is van Bart Nijman, voormalig adjunct-hoofdredacteur van GeenStijl. Zijn tekst vind je hier. Ik heb helemaal niets met de grofheid van GeenStijl (“tendentieus, ongefundeerd & nodeloos kwetsend” is alleen voor liefhebbers, en dat ben ik niet), dus ik had me aangeleerd om de GeenStijl mensen als minder serieuze journalisten te beschouwen dan die van pakweg Volkskrant, NRC, en Trouw, maar misschien is dat niet vol te houden. Want Volkskrant, NRC, en Trouw, waar blijven jullie? Nog steeds benauwd voor het etiket transfoob? Nergens voor nodig hoor, jongens en meisjes, want voor de genderati is elke kritiek op hun gedachtengoed transfoob, dus dat etiket betekent echt helemaal niets meer.

Het Cass rapport geeft de ondertekenaars van het Gendertwijfel manifest volledig gelijk. Het hele verhaal rond genderdysforie bij adolescenten blijkt een fabeltje. Dat kinderen en pubers exploreren wie ze zijn is van alle tijden. Zolang ze daarbij niet gestoord werden door onnodige en schadelijke genderideologische input gaat dat vrijwel altijd vanzelf goed. Sommige kinderen komen er dan bijvoorbeeld achter dat ze worden aangetrokken door hetzelfde geslacht, en dat is een prima uitkomst.

Jonge mensen in de war brengen door hen wijs te maken dat ze misschien transgender zouden kunnen zijn is een verschrikkelijk slecht idee, want kinderen geloven wat volwassenen hen vertellen, juist omdat het kinderen zijn. Wat de lobbyisten van Transgender Netwerk Nederland en de andere genderactivisten doen is daarom buitengewoon schadelijk voor kinderen. Dat mensen ‘geboren zouden kunnen zijn in het verkeerde lichaam’ is pure ideologie. Jonge mensen het pad opsturen van gemedicaliseerde ‘geslachtsaanpassing’, zonder dat er robust bewijs is dat dat die mensen echt helpt, dat zou niet mogen gebeuren. Maar het gebeurt wel degelijk, hier in Nederland. Meisjes kunnen vanaf hun 16e hun borsten laten verwijderen in Amsterdam UMC, als ze zich hebben laten wijsmaken dat ze eigenlijk jongen zijn. Lees maar hier. Het is op het misdadige af om daarbij het fabeltje te verkopen dat je met zo’n genderbevestigende operatie werkelijk van geslacht verandert, maar dat krijg je ervan als je de begrippen geslacht en gender door elkaar husselt. Het is allemaal zo evident dat je volledig ideologisch verblind moet zijn om dit niet te zien.

Graham Linehan, een Britse komiek van wie de carrière is kapotgemaakt door genderactivisten omdat hij zich tegen de genderideologie durfde uit te spreken, twitterde vandaag: “Everyone who supported this movement will one day pretend they had nothing to do with it.” Daar zou hij weleens gelijk in kunnen krijgen. Alleen gaat het in Nederland waarschijnlijk wat langer duren dan elders.

Hulde voor Martin Sommer, die in augustus 2022 in de Volkskrant al gehakt maakte van de transgenderwet. Lees het hier nog eens na. Een slechte wet, inderdaad.